مجموعه احادیث امام حسن (ع) (مجموعه 2)
قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبى عَلَیْهِ السَّلام :
إنَّ اللّهَ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضانَ مِضْماراً لِخَلْقِهِ، فَیَسْتَبِقُونَ فیهِ بِطاعَتِهِ إِلى مَرْضاتِهِ، فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا، وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا)
امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمود:
خداوند متعال ماه رمضان را براى بندگان خود میدان مسابقه قرار داد. پس عدّه اى در آن ماه با اطاعت و عبادت به سعادت و خوشنودى الهى از یكدیگر سبقت خواهند گرفت و گروهى از روى بى توجّهى و سهل انگارى خسارت و ضرر مى نمایند.
تحف العقول: ص 234، س 14، من لا یحضره الفقیه: ج 1، ص 511، ح 1479. به نقل از سايت انديشه قم
قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبى عَلَیْهِ السَّلام :
مَنَ صَلّى، فَجَلَسَ فى مُصَلاّه إلى طُلُوعِ الشّمسِ كانَ لَهُ سَتْراً مِنَ النّارِ.
امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمود:
هر كه نماز ـ صبح ـ را بخواند و در جایگاه خود بنشیند تا خورشید طلوع كند، برایش پوششى از آتش خواهد بود.
وافى: ج 4، ص 1553، ح 2، تهذیب الأحكام: ج 2، ص 321، ح 166.2 به نقل از سايت انديشه قم
قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبى عَلَیْهِ السَّلام :
مَنْ قَرَءَ الْقُرْآنَ كانَتْ لَهُ دَعْوَهٌ مُجابَهٌ، إمّا مُعَجَّلهٌ وَإمّا مُؤجَلَّهٌ
امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمود:
كسى كه قرآن را ـ با دقّت ـ قرائت نماید، براي او دعاي مستجابي هست. ـ اگر مصلحت باشد ـ دعایش سریع مستجاب خواهد شد ـ و اگر مصلحت نباشد ـ در آینده مستجاب مى گردد.
دعوات الرّاوندى: ص 24، ح 13، بحارالأنوار: ج 89، ص 204، ح 21.
و قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبى عَلَیْهِ السَّلام :
إنّ هذَا الْقُرْآنَ فیهِ مَصابیحُ النُّورِ وَشِفاءُ الصُّدُورِ
امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمود:
همانا در این قرآن چراغ هاى هدایت به سوى نور و سعادت موجود است و این قرآن شفاى دل ها و سینه ها است.
بحارالأنوار: ج 75، ص 111، ضمن ح 6.
و قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبى عَلَیْهِ السَّلام :
إنَّ الْقُرْآنَ فیهِ مَصابیحُ النُّورِ، وَ شِفاءُ الصُّدُورِ، فَیَجِلْ جالَ بَصَرُهُ، وَ لْیَلْجَمُ الصِّفّهَ قَلْبِهِ، فَإنَّ التَّفْكیرَ حَیاهُ الْقَلْبِ الْبَصیرِ، كَما یَمْشی الْمُسْتَنیرُ فىِ الظُّلُماتِ بِالنُّورِ.
امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمود:
همانا در قرآن چراغ هاى روشنائى بخش; و شفا بخش دردها و گرفتارى هاى درونى وجود دارد، پس كسى كه (خود را) با قرآن جلى دهد چشمانش قوى و روشن مى گردد; وقلب و درون خویش را صفا خواهد داد، چون كه تفكّر و اندیشه (در قرآن سبب) حیات قلبِ آگاه مى باشد، همچنان كه شخص روشن دل در تاریكى ها به وسیله نور چراغ حركت مى نماید و راه مى رود.
نزهه النّاظر و تنبیه الخاطر: ص 73، ح 18، بحارالأنوار: ج 78، ص 112، س 15.
به نقل از سايت انديشه قم


